Introvert zijn in een wereld die vaak om energieke extraversie vraagt, kan vermoeiend zijn.
Helaas maken veel introverte mensen het nog moeilijker door zichzelf onrealistische verwachtingen op te leggen.
Hieronder staan tien sociale druk die ze zichzelf vaak ten onrechte opleggen, maar waar ze de volledige toestemming voor hebben om ermee op te houden.
1. De noodzaak om altijd sociaal beschikbaar te zijn.
In dit tijdperk van voortdurende connectiviteit wordt van veel mensen verwacht dat ze te allen tijde beschikbaar zijn voor anderen. Als sms-berichten of berichten niet snel worden beantwoord, kan de andere partij ervan uitgaan dat er enige spanning in de relatie zit, en veel mensen praten graag met anderen wanneer hun ogen open zijn.
Introverte mensen hebben veel tijd alleen nodig om hun persoonlijke batterijen op te laden, en dat omvat ook tijd en ruimte om gewoon bij hun eigen gedachten te zijn.
Als de gemiddelde introverte persoon niet voldoende eenzaamheid krijgt – in stilte of met zijn favoriete muziek of eetbuienwaardige shows – zullen zijn energiereserves in de loop van de tijd blijven dalen.
Als zodanig kan de veronderstelde druk om zichzelf altijd beschikbaar te stellen voor anderen hen behoorlijk uitputten.
2. Meer dan gewenst betrokken zijn bij sociale media.
Veel introverte mensen houden niet van de verwachting om op verschillende sociale-mediaplatforms te zijn, omdat ze deze zowel energetisch belastend als opdringerig vinden.
De sociale norm is tegenwoordig om alle persoonlijke informatie in de publieke sfeer te verspreiden zodat willekeurige vreemden deze kunnen zien, terwijl de meeste introverte mensen fel privé-mensen zijn.
Er wordt verwacht – zelfs in werkomgevingen – dat mensen niet alleen aanwezig zijn op sociale netwerken, maar dat ze ook details over zichzelf delen.
Maar het is niet nodig om aan deze oefening deel te nemen als je dat niet wilt!
Als je een introverte persoon bent die liever sms't of chat met mensen dan dat je blijft hangen aan de telefoon, kun je met veel apps jezelf instellen op 'afwezig' of 'offline', zodat je de interactie met anderen volledig zelf kunt bepalen.
3. Uitnodigingen accepteren of evenementen bijwonen waarvan ze liever niet zeggen dat ze dat niet doen.
De meeste introverte mensen hebben slechts een klein aantal energetische ‘lepels’ om dagelijks te gebruiken. Als zodanig weten ze hoeveel lepels ze nodig hebben om hun verantwoordelijkheden op het werk en thuis af te ronden, en hoe weinig energie ze daarna nog over zullen hebben.
Wanneer sociale uitnodigingen zich voordoen, voelen introverte mensen zich vaak schuldig omdat ze deze hebben afgewezen, zelfs als ze weten dat ze geen lepels meer hebben om uit te putten.
Ze gaan dus toch naar de bijeenkomst en zijn daarna dagenlang uitgeput, allemaal om niet asociaal of onbeleefd over te komen als ze op een elegante manier afwijzen.
Ze zijn van mening dat als ze niet aanwezig zijn, ze het risico lopen als ‘kluizenaar’ of ‘asociaal’ te worden bestempeld, wat hun sociale en professionele leven kan schaden.
Er is niets mis met beleefd weigeren als je een evenement niet kunt bijwonen: de sleutel is om ervoor te zorgen dat de mensen die je hebben uitgenodigd nog steeds het gevoel hebben dat ze belangrijk voor je zijn. Als u bijvoorbeeld een huwelijksuitnodiging afwijst, zorg er dan voor dat u een mooi ingepakt cadeau en een hartelijke kaart stuurt.
4. Het forceren van praatjes.
Bijna elke introverte persoon die een praatje moest maken, heeft zich daarbij ongemakkelijk of ongemakkelijk gevoeld. Het is vaak moeilijk om met anderen te communiceren – vooral als er muziek speelt of als er te veel mensen tegelijk praten – dus het kan ondraaglijk zijn om oppervlakkige onderwerpen te bespreken waar ze helemaal niets om geven.
Het is niet noodzakelijkerwijs aan iemand om zichzelf te dwingen om zakenbankieren of het weer met vreemden te bespreken, alleen maar uit beleefdheid. Het onderwerp veranderen naar iets met meer diepgang of jezelf excuseren voor wat frisse lucht zijn beide absoluut oké.
steenkoud steve austin bier drinken
5. Extraversie nabootsen.
Veel introverte mensen putten zichzelf grondig uit door te proberen extraversie na te bootsen. Ze doen dit vaak om beter bij hun leeftijdsgenoten te passen en gemakkelijker geaccepteerd te worden door de samenleving als geheel.
Wanneer ze bijvoorbeeld in een gesprek verwikkeld zijn, nemen de meeste introverte mensen graag de tijd om na te denken over wat ze gaan zeggen voordat ze dat doen. Extraverten daarentegen flappen er meestal uit wat ze denken en gaan ermee aan de slag. Als zodanig proberen introverte mensen vaak hetzelfde te doen, en hekelen zichzelf later omdat ze over hun woorden struikelen.
Ze kunnen ook veel langer in sociale situaties betrokken zijn dan ze zouden willen, waarbij ze hun energiereserves volledig leegmaken om deel te nemen aan de ‘borrelavond’ op kantoor of soortgelijke sociale evenementen die ze geacht worden bij te wonen.
6. Zich verontschuldigen voor hun introversie.
De gemiddelde introverte persoon heeft schoolrapporten waarin wordt beschreven dat hij ‘uit zijn schulp moet komen’ of dat hij wordt bestempeld als ‘asociaal’. De meesten werden vanaf jonge leeftijd overspoeld met de behoefte om zich te verontschuldigen voor hun waargenomen tekortkomingen, omdat ze zich niet op dezelfde manier gedroegen als hun bruisende, spraakzame leeftijdsgenoten.
Als zodanig hebben velen het gevoel dat ze zich moeten verontschuldigen voor hun gereserveerde gedrag, hun zachtere spraak, of dat ze zich moeten terugtrekken om zich te hergroeperen als ze overprikkeld zijn.
7. Netwerken tegen elke prijs.
Zoals zoveel extraverte verwachtingen tegenwoordig lijkt er druk te bestaan om met anderen te netwerken als er enige hoop op succes is.
Er wordt van mensen verwacht dat ze op feestjes of seminars rondscharrelen om verbindingen te leggen met ‘de juiste mensen’, wat vaak gepaard gaat met de eerder genoemde gevreesde small talk en extraverte maskeringstechnieken.
Dit soort netwerken voelt niet alleen onauthentiek aan voor introverte mensen: het is ronduit vermoeiend.
Ze voelen zich onder druk gezet om enthousiasme te tonen om geaccepteerd te worden door de mensen om hen heen, en kunnen het gevoel hebben dat hun toekomst in gevaar komt als ze niet agressief genoeg netwerken.
Als gevolg hiervan zullen ze zichzelf in de war brengen als ze alle mensen die ze hebben ontmoet, volgen, terwijl ze wensen dat ze weer thuis waren met hun kat en een goed boek.
8. Het gevoel hebben dat ze altijd meegaand moeten zijn.
De meeste introverte mensen hebben sterke voorkeuren die hen in staat stellen zo comfortabel (en gezond) mogelijk door een rauwe, hectische wereld te navigeren.
Omdat extraversie de standaardmodus operandi is voor de algemene bevolking, hebben introverte mensen geleerd te geloven dat hun voorkeuren onredelijk en raar zijn.
Als gevolg hiervan hebben ze geleerd om altijd de behoeften en wensen van anderen boven die van henzelf te stellen, om te voorkomen dat hun zogenaamde ‘onbeleefde gekheid’ de levens van ‘normale’ mensen verstoort.
Ze kunnen zich bijvoorbeeld verplicht voelen om te tolereren dat hun huisgenoten laat op de avond luidruchtige vrienden over zich heen laten komen, terwijl ze liever in stilte willen lezen of studeren. Op dezelfde manier kunnen ze zich verplicht voelen om zichzelf beschikbaar te stellen wanneer iemand anders hun tijd en energie nodig heeft, zelfs als (of beter gezegd, wanneer) ze geen energie meer hebben om te geven.
tekenen dat een man niet weet wat hij wil
9. Hun persoonlijke grenzen negeren.
Van alle eigenschappen die introverte mensen gemeen hebben, is het vermijden van conflicten een van de meest voorkomende. Introverte mensen houden van vrede en kalmte en proberen daarom geen grote rimpelingen te veroorzaken.
Als gevolg hiervan hebben ze vaak moeite met het vaststellen en verdedigen van persoonlijke grenzen. Velen tolereren liever mishandeling en gebrek aan respect dan wie dan ook van streek te maken, en vermijden zo de gevolgen die kunnen voortvloeien uit mogelijke ruzies.
Het probleem hiermee is niet alleen de wrok die kan voortkomen uit onderdrukte woede of verdriet, maar ook de uitputting door overbelasting.
Een werknemer die zich overweldigd voelt omdat hij geen ‘nee’ lijkt te kunnen zeggen tegen zijn steeds groter wordende werkdruk, kan zo opgebrand raken dat hij verlof nodig heeft voor zijn eigen welzijn.
Op dezelfde manier kan een partner die zowel de financiële last als de last van huishoudelijke en emotionele arbeid draagt, de relatie verbreken of beëindigen, in plaats van zijn behoeften (en grenzen) effectief te communiceren.
Alle introverte mensen worden sterk aangemoedigd om te leren hoe ze grenzen kunnen stellen en verdedigen om zichzelf te beschermen.
10. Prioriteit geven aan het comfort van anderen boven dat van zichzelf.
Naast dat ze prioriteit geven aan de behoeften en wensen van anderen boven die van henzelf, plaatsen introverte mensen ook het comfort van anderen als een hogere prioriteit. Dit hangt samen met de afkeer van het stellen van grenzen en kan op de lange termijn net zo schadelijk zijn.
Een voorbeeld hiervan is het niet uitspreken over hoe ongemakkelijk ze het vinden dat het op kantoor te warm of te koud is, om geen ‘ophef’ te maken, zelfs als ze daardoor ziek worden, omdat ze bang zijn hun gezondheid te verliezen. baan als ze prioriteit geven aan hun eigen comfort.
Een ernstiger situatie kan daarentegen inhouden dat ze niet praten over het misbruik dat ze thuis ervaren, omdat ze niet willen dat hun familielid in een kwaad daglicht wordt gesteld, of dat ze niet praten als iemand aanstootgevend is, om niet te maken anderen voelen zich ongemakkelijk of ongemakkelijk.
Het is meer dan oké om iets te zeggen als er zich dingen voordoen die u niet goed vindt. Bovendien is het prettig om rekening te houden met het comfort van anderen, maar dit mag geen hogere prioriteit krijgen dan persoonlijke veiligheid en zelfrespect.
——
Het leven legt genoeg druk op mensen zonder dat wij daar nog aan toevoegen met zelfopgelegde maatschappelijke druk. Introverte mensen zijn geweldige, onschatbare leden van de samenleving die talloze gaven hebben om bij te dragen. Ze hoeven zich niet voor te doen als iets wat ze niet zijn om erbij te horen, maar worden in plaats daarvan aangemoedigd om hun authentieke zelf te zijn, op hun eigen voorwaarden.
