In de jaren '90 veranderde Vince McMahon van een generieke babyface-commentator in een kwaadaardige autoriteitsfiguur die tot het uiterste zou gaan om zijn zin te krijgen met zijn werknemers. De hielwending kreeg vorm toen Bret Hart Vince beet in een aflevering van Raw. Maanden later voerde Vince McMahon met succes een van de meest beruchte plannen in de geschiedenis van het professionele worstelen uit, toen hij Bret Hart in zijn thuisland voor de gek hield en Shawn Michaels hielp de WWE-titel te winnen bij Survivor Series 1997. Het incident staat bekend als de 'Montreal screwjob'. Later kreeg McMahon een rivaliteit met Stone Cold Steve Austin, door velen beschouwd als de grootste vete in alle pro-worstelen.
Meer dan twee decennia later wordt de naam van Vince McMahon ergens bovenaan genoemd als je denkt aan de grootste schurken in het worstelen. Maar er zijn een aantal zeldzame momenten geweest waarop Vince de rol van babyface tot in de perfectie speelde, of kayfabe brak om een Superstar te prijzen, wat de sympathie en liefde van de fans vergaarde. Laten we eens kijken naar 5 van dergelijke momenten:
Lees ook: 5 huidige vetes die we eerder hebben gezien
#5 Vince troost Stephanie
Vince en Stephanie
In een van de meest controversiële verhaallijnen tijdens het Attitude-tijdperk werd Vince McMahon opgejaagd door The Undertaker en The Ministry of Darkness. Dit was het moment waarop Stephanie McMahon aan de fans werd voorgesteld als een 'lieve, onschuldige meid' die werd ontvoerd door de beruchte factie. Op een bepaald moment tijdens de hoek kan Stephanie worden gezien die zegt dat de enige plek waar ze zich veilig voelt, is wanneer ze bij haar vader is. Dit leidde er ook toe dat McMahons rivaliteit met Austin even werd bekoeld.
Deze reeks incidenten leidde ertoe dat fans achter Vince stonden zoals ze nog nooit eerder hadden gedaan. Zijn 'liefdevolle vaderfiguur'-personage oogstte een ongelooflijk positieve reactie van het WWE-universum. Dit duurde echter niet lang, aangezien later werd onthuld dat McMahon de hogere macht en het brein achter de hele hoek was.
In het Attitude-tijdperk werd de WWE geconfronteerd met een grote kijkcijfersstrijd tegen het concurrentiemerk WCW. Ze haalden alles uit de kast om ervoor te zorgen dat ze nek aan nek bleven met het merk van Bischoff. Mr McMahon zette zichzelf en zijn gezin midden in de zaak en bouwde geloofwaardige verhaallijnen om ervoor te zorgen dat de WWE als beste uit de bus kwam.
Controversieel of niet, het verhaal over de prinses van een miljard dollar deed wat het moest doen.
De beroemde beruchte regel van de heer McMahon: 'Ik ben het, Austin!, ik was het altijd al' kwam alleen voort uit de bovengenoemde verhaallijn.
vijftien DE VOLGENDE
