Openbaarmaking: deze pagina bevat gelieerde links naar geselecteerde partners. We ontvangen een commissie als u ervoor kiest om een aankoop te doen nadat u erop hebt geklikt.
Praat met een erkende en ervaren therapeut om u te helpen geven of u leeft of sterft. Gewoon Klik hier om er verbinding mee te maken via BetterHelp.com.
De manier waarop mensen over zelfmoord denken, is interessant. Noem zelfmoord, en de meeste mensen zullen denken aan de stereotiepe perceptie dat iemand die niet weet of hij wil leven of sterven, op het randje staat. Ze kunnen van de rand naar voren kantelen, of ze kunnen er vanaf stappen.
In de media wordt zelfmoordgedachten vaak afgebeeld op een manier die visueel gemakkelijk te verteren is, omdat ze een visueel vertelmedium gebruiken. Het is echter veel moeilijker om uit te beelden wat er in iemands hoofd omgaat. Het is veel gemakkelijker om de suïcidale persoon te laten zien dat hij dierbaren verliest, lijdt aan een psychische aandoening of trauma, of wat dan ook hen ertoe aanzet om hun leven te nemen.
Die weergave is vaak bot en direct omdat het zo moet zijn dat er geen dubbelzinnigheid is. Twee voorbeelden schieten me te binnen.
De eerste is een commercial voor zelfmoordbewustzijn van een veteraan. Daarin stond een persoon in burgerkleding voor hun badkamerspiegel, met een pistool tegen hun hoofd. In de spiegel droeg de persoon in plaats daarvan zijn militaire uniform. Ze waren allemaal aan het huilen. Dit ging door talloze mensen om de noodzaak van zelfmoordbewustzijn en actie te benadrukken om veteranen te helpen die worstelen met zelfmoordgedachten.
De tweede is van een stukje semi-populaire media. Daarin zat de hoofdpersoon alleen in een pakhuis, dronken en dronk hij een vijfde van de whisky op. Om hem heen waren foto's van zijn verloren dierbaren. Hij huilde terwijl hij zijn pistool oppakte en tegen zijn hoofd zette. Dan legde hij het neer, raapte het op, zette het neer, raapte het op en zette het neer. Al die tijd speelt droevige muziek terwijl etherische beelden van gelukkige tijden voordat zijn familie werd vermoord op het scherm flitsen.
Dit soort beelden is gebruikelijk omdat het gemakkelijk te begrijpen is voor mensen die niet suïcidaal zijn geweest. Servicemedewerkers maken veel mee in het leger; ze zijn getraumatiseerd, gaan weg en kunnen hard worstelen. Een man verliest zijn familie op gewelddadige wijze. Hij worstelt met het verlangen om in leven te blijven, het gebruik van drank om zijn gevoelens te kalmeren en de weg vrij te maken voor het plegen van de laatste daad.
Zelfmoordgedachten kunnen er inderdaad uitzien als deze voorbeelden. Maar als je aan hun beschrijving merkt, zijn ze een visuele weergave van die mentale strijd die voor iedereen die kijkt gemakkelijk te begrijpen is. Omdat het gemakkelijk te begrijpen is, is dit hoe de meeste mensen denken over zelfmoord.
Zelfmoordgedachten zijn niet noodzakelijkerwijs zo duidelijk of eenvoudig. Er zijn verschillende soorten zelfmoordgedachten. De voorgaande voorbeelden staan bekend als 'actieve zelfmoordgedachten'. Dat wil zeggen, de persoon die de zelfmoordgedachten ervaart, kan gedachten en plannen hebben om actie te ondernemen om zelfmoord te plegen.
Een persoon kan ook 'passieve zelfmoordgedachten' ervaren.
Wat is passieve zelfmoordgedachten?
Passieve suïcidale gedachten zijn iets ingewikkelder om te begrijpen dan actieve suïcidale gedachten, omdat ze niet zo snel duidelijk zijn. De persoon ervaart gedachten of verlangens om dood te willen, maar ze ondernemen geen actieve stappen om het te laten gebeuren. In plaats daarvan hebben ze passief deze gedachten en handelen ze er niet noodzakelijkerwijs onmiddellijk naar.
hel in een cel 2019
Maar hoe zien die gedachten eruit?
Het maakt de persoon misschien niet uit of ze leven of sterven. Ze hebben niet de drive om te leven als een persoon in een gezonde mentale toestand. Ze vinden het misschien prima om door een auto te worden aangereden, maar op een dag niet wakker te worden, of het slachtoffer te worden van iets dat een einde aan hun leven kan maken. Tijdens COVID hoopten sommigen met passieve zelfmoordgedachten de ziekte op te lopen, ook al deden ze er niet alles aan om er omheen te gaan.
En toch voelen veel mensen die last hebben van passieve zelfmoordgedachten zich schuldig. Ze kijken misschien naar andere mensen die het moeilijk hebben en vergelijken hun leven. “Nou, deze persoon heeft het erger dan ik; Ik moet niet zo dramatisch doen.' of “Ik weet dat het vreselijk voor me is om ziek te willen worden en te sterven. Wat is er mis met me?'
De persoon die passieve zelfmoordgedachten ervaart, kan zich ook volledig realiseren hoe erg het is om zich zo te voelen, ook al wordt het indirect uitgedrukt. Bijvoorbeeld: 'Het kan me niet schelen of ik leef of sterf, maar ik wil niet dat mijn ouders of dierbaren medelijden met me hebben.'
Voor anderen kan een diepe leegte hen loskoppelen van het leven. Velen spreken over de aard van niet passen in de samenleving . Ze verlangen misschien al tientallen jaren niet naar de sleur van het werk met een mogelijke kans op pensionering. Ze voelen misschien geen doel of een reden om te leven .
Dit zijn geldige gedachten en gevoelens. Het leven kan moeilijk zijn om erachter te komen en te leven. Maar deze gevoelens worden vaak gedreven door andere omstandigheden dan de gevoelens zelf.
Depressie en passieve zelfmoordgedachten
Er wordt tegenwoordig zo vaak over depressie gesproken dat het bijna als cliché wordt gezien. Dat is jammer, want depressie is een reëel en ernstig probleem dat dramatische schade kan toebrengen aan iemands vermogen om emoties te voelen, van het leven te genieten, kijk uit naar de toekomst , en willen leven.
Veel te veel mensen begrijpen ook niet de volledige reikwijdte van depressie. Het is gebruikelijk om mensen die passief suïcidaal zijn dingen te horen zeggen als: 'Ik ben niet depressief, maar het kan me niet schelen of ik leef of sterf.' De cognitieve dissonantie hier is dat het niet uitmaakt of je wilt leven of sterven, een symptoom is van depressie!
Depressie zelf kan een lastig woord zijn vanwege de manier waarop mensen het waarnemen. Sommige mensen geloven om de een of andere idiote reden gewoon niet in geestesziekte, alsof het zo moeilijk te begrijpen is dat de hersenen slechts een orgaan zijn dat kan worden aangetast door een gezondheidstoestand zoals elk ander orgaan.
Dan heb je mensen die depressie zien als een bijproduct van een omstandigheid. O, je ouders zijn overleden? Ja, ik zou ook depressief zijn. Heb je een vreselijk traumatische omstandigheid meegemaakt? Depressie is logisch. Je bent bang voor de toekomst en zie geen hoop voor jezelf ? Dat is logisch. Ben je verdrietig en gevoelloos zonder reden? Maar zie je niet hoe goed je het hebt... waar moet je verdrietig om zijn?
De waarheid is dat depressie een gecompliceerd wezen is met vele oorzaken en manifestaties. Bijna iedereen zal in zijn leven een depressie met een kleine letter 'd' ervaren. Iedereen maakt moeilijke dingen door die een dramatische negatieve invloed op hun mentaliteit kunnen hebben. Het kan gaan om het beëindigen van een relatie, het ontdekken van een partner die vreemdging, het verliezen van een baan, het hebben van problemen met je gezin, het niet kunnen betalen van de rekeningen, het verkeren in een slechte situatie en het niet zien van een manier om eruit te komen. Deze dingen kunnen een tijdelijke depressie veroorzaken die kan worden opgelost door het probleem of de behandeling op te lossen.
Dan heb je een hoofdletter 'D' -depressie die stoornissen en psychische aandoeningen omvat. Dit type depressie kan rechtstreeks het gevolg zijn van stoornissen zoals ernstige depressiestoornis of bipolaire stoornis. Het kan ook een indirect gevolg zijn van andere psychische aandoeningen, zoals posttraumatische stressstoornis, waarbij depressie een symptoom is.
Ironisch genoeg lijken mensen het verband tussen de gevoelens van depressie en het woord 'depressie' te missen. Depressie onderdrukt iemands vermogen om het volledige spectrum van emoties te voelen. Het onderdrukt gevoelens van hoop, anticipatie, verlangen, vooruitkijken naar de toekomst en geluk. Depressie kan ook de negatieve emoties verstikken die we ervaren, zoals woede, verdriet en angst, afhankelijk van hoe ernstig het is.
Iedereen die een depressie heeft meegemaakt, kan zich bewust zijn van de versterking van negatieve emoties die men kan ervaren als men depressief is. Maar degenen met een ernstigere depressie voelen misschien helemaal niets. Er is geen woede, geluk, verdriet of vreugde - alleen een klinkend en oorverdovende leegte . Mensen met een mildere depressie kunnen zelfs nog steeds positieve emoties voelen, zoals geluk of vreugde; ze zijn gewoon meer gedempt.
Die onderdrukking van de emotionele reikwijdte van de menselijke ervaring kan ertoe leiden dat een persoon er gewoon niet om geeft om sommige dagen te leven. Dat kan waar zijn voor mensen die geluk ervaren, maar toch met een depressie leven. Depressie is niet altijd een complete en totale deken. Soms is het eb en vloed.
Een goed voorbeeld van dat type depressie is Robin Williams. Hij is een man die vreugdevol was, vreugde en geluk creëerde, zelf vreugde en geluk ervoer, maar toch leefde met terugkerende depressies waar hij het grootste deel van zijn leven mee te maken had.
