Je krijgt maar één kans om een eerste indruk te maken. Helaas begint dat meestal met de schijn.
Maar de meeste mensen weten dat hoe we eruitzien niet noodzakelijkerwijs weerspiegelt wie we zijn.
Dat is waar sociale etiquette om de hoek komt kijken.
De manier waarop u met iemand omgaat, is een geweldige manier om een tweede indruk te maken die bij de mensen met wie u praat, zal blijven hangen.
Hoe u dit doet, wordt beïnvloed door uw neurotype, uw persoonlijkheid, uw humeur, met wie u praat, enz. En het is belangrijk op te merken dat er niet één juiste manier van communiceren bestaat.
Maar er kunnen bepaalde blinde vlekken in uw etiquette zijn die het overwegen waard zijn, zoals deze:
1. Je vergeet namen.
Namen hebben betekenis voor mensen. De meeste mensen willen graag weten dat ze herinnerd worden en dat er over hen nagedacht wordt.
Bovendien laat u, wanneer u de naam van iemand in een gesprek gebruikt, zien dat u vanaf het begin aandacht aan hem hebt besteed en hem waardeert.
Dat gezegd hebbende, je kunt hiermee veel te ver gaan, dus het lijkt onnatuurlijk en op de grens van slordig. Doe dat niet. Gebruik de naam gewoon als het zinvol is.
Als je moeite hebt met het onthouden van namen, zoals velen van ons doen, kun je manieren vinden om je geheugen op te frissen. Zoals het bedenken van een intern rijm of een visueel signaal. Als dat niet lukt, respecteren mensen eerlijkheid, dus je kunt eerlijk zijn en zeggen: 'Het spijt me, ik heb je naam niet verstaan. Kunt u mij er alstublieft aan herinneren?”.
2. Je ziet introducties over het hoofd.
Onhandigheid gaat vaak gepaard met het ontmoeten van nieuwe mensen. Je kunt de situatie veel minder ongemakkelijk maken door mensen voor te stellen wanneer dat zinvol is.
Het laat zien dat u rekening houdt met hun comfort en het voor iedereen gemakkelijker wilt maken.
Het erkennen van introducties kan ook een goede manier zijn om mensen zich welkom te laten voelen.
Je hoeft niet iedereen individueel te erkennen, of zelfs mondeling als je dat niet prettig vindt.
Je kunt ze erkennen met een glimlach, knikken of handopsteken, waarmee je de persoon vertelt dat je hem erkent en de introductie. Of je kunt 'Hallo' of 'Leuk je te ontmoeten' zeggen, als je dat goed vindt.
hoe je vertrouwen terugkrijgt nadat je tegen je vriendje hebt gelogen
De sleutel is om te vinden wat voor jou natuurlijk voelt, terwijl de ander zich ook welkom voelt.
3. Je onderbreekt anderen.
Het kan lastig zijn om het juiste moment te bepalen om deel te nemen aan een gesprek.
Dit kan zelfs nog lastiger zijn als je autistisch bent, ADHD hebt of beide, omdat deze neurotypische sociale conventies niet zo vanzelfsprekend zijn.
Een eenvoudige manier om dit te doen is door te wachten op een pauze tussen de deelnemers en vervolgens in te brengen wat u maar wilt zeggen.
Op dat moment wordt u waarschijnlijk aangesproken en bij het gesprek betrokken.
Als dat niet het geval is, of als ze je niet erkennen, is dat geen probleem. Probeer het gewoon opnieuw bij de volgende pauze.
Je weet maar nooit, ze hebben misschien hun eigen uitdagingen bij het navigeren door de sociale etiquette, en het is belangrijk dat we elkaar allemaal een beetje speling geven.
Geef jezelf geen verwijten als je merkt dat je de pauze verkeerd inschat en af en toe over mensen praat, we doen het allemaal.
4. Je negeert elementaire beleefdheid.
Met ‘alsjeblieft’ en ‘dankjewel’ kom je een heel eind.
Dit zijn elementaire beleefdheden uit de etiquette die we altijd in praktijk moeten brengen als we iets vragen of ontvangen.
Steeds meer mensen maken geen gebruik meer van deze fundamentele beleefdheden. Ze opereren vanuit een positie van verwachting, ook wel bekend als recht.
verantwoordelijkheid nemen voor uw communicatiegedrag houdt in:
Een beetje respect is niet moeilijk om te tonen en het is triest dat zoveel mensen zich daar niet meer druk over lijken te maken.
5. Je gebruikt ‘ongepaste’ lichaamstaal.
Met de juiste lichaamstaal laat u zien dat u betrokken bent bij het gesprek. Maar wat voor de één geschikt is, zal voor de ander verschillen.
Voor de meeste neurotypische mensen zijn oogcontact, boeiende gezichtsuitdrukkingen en open lichaamstaal belangrijk.
Maar voor mensen die autistisch of sociaal angstig zijn, kunnen deze dingen eigenlijk heel ongemakkelijk zijn.
De sleutel hier is dus om alleen te doen wat voor jou prettig voelt, en rekening te houden met wat ervoor zorgt dat de ander zich gehoord voelt.
Als u bijvoorbeeld autistisch bent en met een neurotypisch persoon praat, kunt u naast hem of haar gaan staan, zodat u kunt communiceren zonder dat u zich zorgen hoeft te maken over het maken of vermijden van oogcontact.
En als je neurotypisch bent en de persoon met wie je praat oogcontact vermijdt, maar anderszins betrokken is, is dat prima. Leg uw normen niet aan hen op en ga ervan uit dat ze ongeïnteresseerd zijn.
Passende lichaamstaal houdt ook in dat je anderen persoonlijke ruimte gunt.
Het is een goed idee om op armlengte afstand te gaan staan van de mensen met wie u praat, tenzij de situatie om iets anders vraagt.
Als u bijvoorbeeld in een kring staat voor een groepsgesprek, zullen uw schouders veel dichter bij elkaar zijn dan een armlengte, maar u moet nog steeds proberen aanraking te vermijden, tenzij u weet dat iemand nabijheid en fysieke aanraking wil.
6. Je deelt te veel.
Persoonlijke grenzen moeten ook van toepassing zijn op gespreksonderwerpen.
Het is een goed idee om vragen te vermijden die als te persoonlijk kunnen worden beschouwd, tenzij je hebt vastgesteld of de andere persoon daarvoor ingaat.
En toch is het voor uw veiligheid een goed idee om niet te veel weg te geven totdat u weet dat iemand vertrouwd kan worden met de informatie die u deelt.
Ze kunnen een geestverwant zijn die ook graag te veel deelt, of ze kunnen een uitbuiter zijn die het in hun voordeel gebruikt. Het kan enige tijd duren om dit uit te werken.
Dit betekent niet dat je over koetjes en kalfjes moet praten als dit niet iets is waar je je prettig bij voelt. Veel mensen vinden het ongemakkelijk. Maar de meeste mensen willen niet met vreemden over zware of serieuze onderwerpen praten.
Als small talk niet vanzelfsprekend voor je is, hoef je het niet te forceren. U kunt de ander vertellen over een interesse of passie die u heeft en waar u graag over praat. Houd ook rekening met hun deelname aan het gesprek.
Als je het goed vindt om over koetjes en kalfjes te praten, maar niet weet waar je moet beginnen, kun je vragen stellen als: 'Wat doe je voor de kost?' of “Hoe gaat je dag?” zijn goede openingszinnen.
7. Je monopoliseert gesprekken.
Tenzij u een spreekafspraak hebt, wil niemand alleen u horen praten.
Ze glimlachen misschien beleefd en knikken, maar ze zijn waarschijnlijk op zoek naar een uitgang uit het gesprek. Want laten we eerlijk zijn, ze voeren niet echt een gesprek waar ze alleen maar over praten.
Nogmaals, dit kan lastig zijn als je communiceert met iemand die een ander neurotype heeft dan jij. Autistische mensen beleven veel plezier aan ‘infodumping’ en ADHD-ers houden vaak van oppervlakkige verhalen.
Maar ongeacht het neurotype willen de meeste mensen graag iets duidelijk kunnen maken wanneer ze dat willen.
Als je hiermee worstelt, stel je een gesprek dan voor als een tenniswedstrijd. De ene persoon serveert, de ander slaat de bal terug, en zo gaan ze door terwijl ze de bal heen en weer slaan. Als je niet zeker weet hoe je de bal terug moet slaan, vraag dan aan je gesprekspartner wat zijn of haar mening of mening over het onderwerp is.
8. Je slaagt er niet in om gevolg te geven.
Als het voor jou niet uitmaakt of iemand een sociaal engagement opvolgt, mag je ervan uitgaan dat het voor hem of haar niet uitmaakt.
Maar een follow-up na een sociale betrokkenheid communiceert waarde voor de persoon met wie u contact opneemt.
Als een vriend bijvoorbeeld een feestje organiseert of je uitnodigt voor een etentje, kan hij of zij een bedankbericht op prijs stellen. Als u een evenement heeft georganiseerd dat een groot succes was, kunt u mensen met een kort ‘Bedankt voor uw komst!’ laten weten dat u erg van hun gezelschap heeft genoten.
Je hoeft hiermee niet over de top te gaan. Als je ze op het feest al hebt verteld dat het geweldig was om ze te zien, of ze hebt bedankt voor de uitnodiging, hoef je ze ook geen bericht te sturen, want dat kan oneerlijk overkomen.
waarom zijn sommige mensen zo gemeen?
Maar als je het vergeten bent te zeggen, of het te druk hebt om elke gast uit te zwaaien, laat het opvolgen van een korte boodschap de volgende dag zien dat je dankbaar bent en je manieren niet helemaal bent vergeten.
9. Je negeert de gastheer.
Wanneer u een feest of bijeenkomst bijwoont, is het gebruikelijk om op een gegeven moment de gastheer op te zoeken en hem te bedanken voor de uitnodiging.
Dit kleine gebaar laat aan de gastheer zien dat u hun gastvrijheid en inspanningen om de sociale bijeenkomst mogelijk te maken, waardeert. De logistiek van het plannen van een evenement is immers niet altijd eenvoudig.
U kunt ook vragen of u iets kunt doen om te helpen als u daartoe geneigd bent, vooral als het erop lijkt dat de gastheer veel te doen heeft.
10. Je blijft langer dan welkom.
Het is goed om te begrijpen wanneer het tijd is om een verloving of gesprek achter te laten. Als je weet waar je op moet letten, kun je de borden herkennen.
Bij een sociaal engagement kan het zijn dat een groot deel van de aanwezigen is weggefilterd en dat de gastheer begint op te ruimen. Als het niet je natuurlijke neiging is om deze signalen op te merken, wees dan niet bang om het te vragen.
In een gesprek kunnen de lichaamstaal, de toon van de stem en de antwoorden van de persoon enkele aanwijzingen geven, maar dit is niet altijd duidelijk. Vooral als jij en de persoon met wie je praat verschillende communicatiestijlen hebben.
Neurotypische mensen kunnen bijvoorbeeld wegkijken of oogcontact vermijden als ze klaar zijn met een gesprek, terwijl een autistisch persoon dit natuurlijk kan doen ondanks dat hij nog steeds betrokken en geïnteresseerd is.
Zonder kennis hiervan zouden neurotypische mensen kunnen aannemen dat een autistisch persoon niet geïnteresseerd is en het gesprek wil beëindigen, terwijl autistische mensen de signalen van de neurotypische persoon misschien niet opmerken dat ze hun interesse verliezen.
Dus in plaats van te zoeken naar een reeks gedragingen, zoek naar veranderingen in gedrag.
Als de persoon geanimeerd aan het chatten was en regelmatig en gemakkelijk oogcontact maakte, en nu het tegenovergestelde is gebeurd, is dit waarschijnlijk een teken om de zaken af te ronden.
Je kunt ze laten weten dat je het leuk vond om met ze te praten (als je dat hebt gedaan), of ze gewoon laten weten dat het tijd is om verder te gaan en nog wat meer te kletsen.
—–
We zijn er vanaf dag één van overtuigd dat er een juiste manier is om te socialiseren.
En voor veel mensen sociale normen en gepaste etiquette Zijn belangrijk.
Maar het zijn in wezen slechts een reeks regels die de samenleving heeft gecreëerd, en ze zullen verschillen afhankelijk van waar ter wereld je je bevindt.
Dus hoewel het belangrijk is om ‘de kamer te lezen’ als het gaat om sociale etiquette, is het ook belangrijk dat we allemaal aanpassingen en aanpassingen maken voor degenen die anders met ons communiceren.
Als we dit kunnen doen, kunnen we verder kijken dan die eerste en tweede indrukken en mensen leren kennen zoals ze werkelijk zijn, en niet alleen wat er aan de oppervlakte is.
